Meer over Sand’s End
Het nieuwe centrum, gelegen aan de rand van het park, grenst aan de 1903 Lodge, een belangrijke markering die de aankomst in het park aangeeft. De detaillering van de houten faience aan de buitenkant en het dak zijn kenmerkend voor de Londense park gebouwen uit die tijd. Daarom behield Mæ het logegebouw en herbestemde het als een kunstruimte, waarrond de nieuwe toevoegingen worden geregen, waardoor een reeks nieuwe interne en externe ervaringen ontstaat.
De toevoegingen zijn ontworpen om ondergeschikt te zijn aan de lodge, met een schaal en massa die een ensemble van vormen creëert die het uitzicht op de bestaande lodge vanuit zowel de straat als in het park omlijsten.
Het driehoekige dak vormt referentie-kasconstructies die vroeger in South Park en in Fulham Palace stonden en die Mæ uit de archieven heeft opgegraven. Lichtbeglazing draagt ook bij aan dit effect door licht van boven de bestaande Victoriaanse omtrekmuur naar binnen te trekken zonder er afbreuk aan te doen.
Naast het Arts and Community Centre werd een reeks nieuwe openbare ruimtes gecreëerd, in volgorde van straat tot park. Elke ruimte heeft zijn eigen uitgesproken en intieme karakter.
Het landschapsontwerp is geïnspireerd op exotische kwekerijen en het voormalige tuinbouw gebruik van het terrein, waar structuur en landschap nauw met elkaar verweven waren.
Wanneer de eerste gebruikers het entreeplein betreden, is dit een moment van oriëntatie dat de overgang van de straat naar de gastvrije omgeving van het nieuwe centrum en het achterliggende park bepaalt. Van daaruit gaat de voortgang naar een lobby in het hart van het centrum, die het café, de gemeenschappelijke ruimte, de hal en andere voorzieningen met elkaar verbindt.
De binnenplaats en terrassen van de Lodge vormen het derde deel van de reis en bieden zitplaatsen buiten naast het nieuwe café. Nieuwe bomen, natuurgebieden met wilde dieren, verticale beplanting, heggen en muren van leefgebieden zullen gevlekte schaduw creëren en de lokale biodiversiteit vergroten.
Langs deze route verenigt een mengsel van bakstenen straatstenen en grind de oppervlakken binnen de site en het park daarbuiten, terwijl het bijdraagt aan een duurzame drainage strategie.
De materialiteit van het interieur wordt gedreven door het beeld van het soort lichtgewicht constructies die kassen omsluiten, wat het idee versterkt dat de toevoegingen zijn ontworpen om ondergeschikt te zijn aan de lodge.
Het gebruik van een houten dakconstructie geeft een natuurlijke lichtheid aan de ruimte. Deze binnenruimtes worden verlicht door grote op het noorden gerichte lichtbeglazing om een consistente lichte omgeving te bieden voor interne activiteiten.
Intern versterkt het gebruik van de houtstructuur en de omhulling van het hout de duurzame agenda achter het project, terwijl het de ruimte een zeer tactiele kwaliteit geeft.
